Vive La Liberté tijdens Bevrijdingsdag

Ik las op Facebook dat er op zaterdag 9 mei, enkele dagen na Bevrijdingsdag, een straatparade van Canadese veteranen in Apeldoorn komt. In één woord: spectaculair! – ze komen namelijk ook nog eens met oude militaire voertuigen. Nu heb ik tijdens de “Pegasus Wandeltocht” al vaker in zo’n voertuig mee mogen rijden, dit maakt het gevoel nog eens dubbel zo uitbundig. Persoonlijk heb ik wel iets met Defensie, vandaar dat ik ook de tochten van de “Airborne” en “Falcon Walk” maar al te graag loop. Diep in mij schreeuwt er een stemmetje om actie in plaats van het keukenwerkblad. – al vecht ik daar ook regelmatig met het kookboek en keukengerei.

Één van de mooiste herdenkingstochten welke je gewoon “vrij” kan lopen, wanneer het jou uit komt is de “Liberation Route”. Deze loopt kriskras door Nederland en als jij bij een herdenkingspunt aan komt wordt er via je smartphone of tablet een spannend verhaal verteld alsof je er zelf bij bent. Zo heb je hier in Apeldoorn: “Helden in maanlicht” (bij het sluisje) en “De Man met Twee Hoeden” (einde Loolaan, welke ook in Ottawa / Canada staat) – uiteraard kan je deze verhalen ook via de computer beluisteren. Zo ervaar je wat vrijheid in woord en daad werkelijk is. Tegenwoordig weet lang niet iedereen hoe erg de oorlog is geweest, hoe de verhalen in elkaar staken en hoe wij uiteindelijk ons hoofd weer boven water konden houden. De mensen die ons land opnieuw opgebouwd hebben verliezen steeds meer waardering en respect van een nieuwe generatie. Eeuwig zonde vind ik dit. Ik zou ze het liefst allemaal een oranje tompouce willen brengen, al is dit natuurlijk onhaalbaar.

Fragment uit mijn dagboek:

"Het meest veiligst voel ik mij nog met een kop thee in mijn handen, is dat
niet erg vreemd: of juist meer dan normaal, schenkt thee troost en kracht?"

Lief dagboek,

Toen ik vanochtend wakker werd realiseerde ik mij nog niet wat de impact van oorlog eigenlijk is, en misschien kan ik dit beter ook niet teveel doen. De enige oorlog dat ik ooit gekend hebt was met mijn afwas of de wasmachine (oké... en eens met een muis in de slaapkamer) - en die ene keer dat ik mijn teen wel heel erg hard ergens tegen aan had gestoten. Ik verloor een nagel schreeuwde vervolgens moord en doodslag! - Ik besef steeds meer dat ik een vrij mens ben dat gewoon kan genieten wanneer ik maar wil. - en genieten doe ik steeds vaker met de lekkerste theetjes, wandelingen, etentjes en mijn vriendinnen. Wat is vrijheid toch mooi!

Ik, Sandra Maas ben dankbaar een vrij mens te zijn in deze prachtige samenleving. – en hoewel ik mij ervan bewust ben dat er hier en daar nog veel leed, oorlog en onwetendheid in de wereld is voel ik mij een bevoorrecht mens. Toch wil ik net als ieder ander persoon dat iedereen van vrijheid kan genieten, dat ook kinderen in oorlogsgebieden weer kunnen knikkeren of touwtjesspringen.

Er is nog veel te doen- en te redden in de wereld, helaas kunnen niet alle landen even goed samenwerken zonder vooroordelen, wat erg jammer is. Samen zouden we de wereld even vrij kunnen maken als Nederland.

Volgens mij is dit mijn meest serieuze blog ever, maar dit maakt niet uit… want soms is dit gewoon even nodig! – Vive la Liberté ofwel vier jouw vrijheden!

Liefs Sandra@Blogging